Als we kijken naar de ouderenzorg is er een duidelijke verschuiving van wonen naar service waarneembaar. Deze trend laat zien dat zorg veel meer op de achtergrond staat. Traditionele zorghuizen zullen blijven bestaan en het aantal neemt zelf toe, maar zullen, los van de dalende personeelsinstroom, uiteindelijk niet meer passen in het tijdsbeeld. Welbevinden en gastvrijheid wordt als steeds belangrijker ervaren omdat mensen daar hun waardigheid in terugzien.

Zorg krijgen is niet leuk, men wil daar dus ook zo min mogelijk mee geconfronteerd worden. De vraag moet dus zijn; wat maakt het leven voor u de moeite waard? Ook zien we de markt voor zorgvastgoed sterk toenemen. Dit is enerzijds te verklaren doordat de vergrijzing toeneemt en anderzijds worden ouderen steeds vermogender. Daarin moet worden meegenomen dat zij kritischer zijn op het woonaanbod en niet zomaar verhuizen. Dat biedt kansen voor nieuwe innovatieve projecten die hun beloften wel nakomen!

Dat biedt kansen voor nieuwe innovatieve projecten die hun beloften wel nakomen!

Dat gezegd hebbende zien we in de zwaarst getroffen sector van deze coronacrisis, de horeca, ondernemers zich afvragen hoe liquide hun onderneming nog is, wetende dat dit echt de laatste crisis niet zal zijn. Laat staan de hoge huurprijzen en de alsmaar toenemende concurrentie. Continuïteit is de levensader van een onderneming en dat staat op dit moment onder druk. De zorg heeft over het algemeen een hoge continuïteit en innoveert zich snel.

De GalleryHouse constateert dat het samenbrengen van beide sectoren kan resulteren in een stabiele onderneming waarin beide werelden onder één dak op hun eigen manier floreren. De crisis leert ons reflecteren, wat heeft meerwaarde, of meer waarde? Hoe je het ook went of keert, beide sectoren hebben één gemene deler, beide willen de beste service voor hun gasten. Waarom zullen we dan niet de handen in één slaan om de volgende crisis de baas te kunnen zijn?.